maandag 7 december 2015

Jungle

Het is 7 december geweest en dringend tijd om onze Koala aan u voor te stellen. Zijn naam is leuk en complex, maar niet invloedrijk. Zijn kracht en macht zit in de haarband. Het motto 'Doing Epic Sh*t Everyday' dragen we letterlijk en figuurlijk elke dag met ons mee. 

De tientallen opdrachten die we van jullie kregen helpen soms om te zoeken naar uitdagingen en om mooie foto's te maken. AustraliĆ« zit ook per definitie al vol verrassingen, zodat we effectief om de andere dag een straffe toer kunnen uithalen, of iets unieks kunnen zien, en we zijn zelf begonnen aan een waslijst met verwezenlijkingen, want ons geheugen is te klein. 

Ergens bovenaan het lijstje staat: Wij wonen in de jungle!


Inderdaad, de vorige bulletins waren nog van het tententijdperk, toen we ons zorgen maakten als het regende, toen we wakker werden van de ochtendhitte en ons eten maakten op een gezamenlijke bbq. Het caravanpark in Newell Beach was bijna vier weken lang een eerste vaste piquet, sinds we midden augustus begonnen te backpacken. De warmte van de mensen in Newell kon je ontdekken in het vorige blogbericht, en in het volgende... Maar we hebben dus de tent opgeborgen en wonen nu tijdelijk in een personeelsappartement van het resort waar we werken. En werken doen we dus ook. Ik kreeg de kans om door Romain, een straffe Franse bartender, opgeleid te worden als cocktailshaker, en om de bar helemaal over te nemen. Heel interessant om zelf alle cocktails, likeurs en gigantisch veel Australische wijnen te kennen. De cursussen die we gevolgd hebben renderen dus met het grootste gemak.
Nele werkt 's ochtends heel, heel vroeg, en soms neemt ze er een middag- of avondshift bij. Ze deelt onder andere de lakens uit bij het ontbijt waar de menukaart 12 dollar voor een mango durft vragen. En ze was na hele korte tijd de favoriete koffiemaakster van de eigenaar van het hele resort. En het favorietje van de supervisor. En van de onderhoudsman. En van de barman.

Bon, daardoor wonen we dus in deze mooie groene omgeving, vlak aan de beroemde Mossman Gorge en het Werelderfgoed Daintree Rainforest (dat is letterlijk hierboven op den berg aalieaalo). 
Op algemene aanvraag volgen dan nu enkele foto's van diertjes die we hier voor de deur tegenkomen. Wees gerust, er zijn geen foto's van kakkerlakken of vlinders.(ik hoop binnenkort wel een foto te kunnen maken van de wondermooie Papilio Ulysses)

beestje met hele dikke wenkbauwen
sprinkhaan met een bladjas

Northern Tree Snake, ongevaarlijk

een mooie Carpet Python, ongevaarlijk voor grote mensen
Gekko

Zoutwaterkrokodil Mike, woont 50 km verderop
Het droge seizoen is ook formeel voorbij. Al de hoge rietsuikerplanten zijn gemaaid of verbrand. Wat er nu nog overschiet zijn de kleine suikerplanten die volgend jaar worden geoogst en een schoon uitzicht. Soms zonder regen, soms met, soms met veel.




Vorige week hebben we ons in Tjapukai, een soort cultureel themapark, laten verdiepen in aboriginalcultuur. Die is zo oud als het stenen tijdperk, maar blijft door de verscheidenheid (er zijn minstens 3 schildertechnieken, meer dan 100 talen, verschillen in gereedschap, muziek en dans, enzovoort) wel boeiend. En zoals ge aan de foto's kunt zien moet ik nog wat oefenen met de boomerang. 

  

voor
na

'Epic sh*t'-koala staat mee op de foto
We hebben een fototoestel gekocht in het plaatselijke postkantoor (!). Hopelijk helpt dit om aan u te laten zien wat wij zien. In elk geval toch een kleine selectie daarvan. De onuitputtelijkheid van dit land werkt verfrissend voor een nieuwsgierig ventje als ik. Het leukste is misschien wel dat ik benieuwd ben wat morgen brengt. We houden u op de hoogte...